De rasverenigingen zijn in feite het geraamte waar de kynologische structuur door wordt gevormd. Overkoepelend is de Raad van Beheer het facilitaire orgaan die ten behoeve van de fokkers en verenigingen diensten verleent. Rasverenigingen worden geconfronteerd met een tendens die in de hele maatschappij merkbaar is. Capabele vrijwilligers die zich inzetten voor clubs, of het nou voetbalverenigingen zijn of rasverenigingen danwel kynologenclubs zijn steeds moeilijker te vinden. Continuïteit van besturen is meer een streven geworden dan dat het nog een feit is. Inmiddels heeft binnen de kynologie een behoorlijke versnippering van kennis plaatsgevonden doordat de nieuwe rasverenigingen als paddestoelen uit de grond schieten. Maar zoals in het economisch verkeer gebruikelijk is volgt na een periode van decentralisatie altijd weer een momentum waarop behoefte is aan centralisatie. inmiddels heeft zich een dergelijk novum aangediend. Centralisatie van know-how gebundeld in een platform dat een gehele Rasgroep beslaat, namelijk Rasgroep 9. Vijfentwintig rasstandaarden met inmiddels vijfentwintig goedgekeurde VFR's maken de EGCN, de Eerste Gezelschapshonden Club Nederland. Deze vereniging is in het traject van het verzoek tot toetreding tot de Raad van Beheer beland. De EGCN is het resultaat van ouderwetse brainstormsessies aan de kynologische keukentafel die hebben geresulteerd in een baanbrekend nieuw concept. Architecten zijn Hans Hilverda en Hans Boelaars. Maar de motor achter het geheel was de familie Van Tatenhoven, terwijl inmiddels Hildeward Hoenderken als voorzitter de club gestalte geeft. Allen afkomstig uit Rasgroep 9, allen met een warm kloppend en betrokken hart voor de Gezelschapshonden. Een mooi voorbeeld van samenwerking dat ook terug te vinden is in de kerngedachte van de EGCN: samenwerking. Met behoud van het goede uit het verleden is een structuur ontworpen waarin wordt gesproken over zogenaamde kernleden. De kernleden moeten de steun hebben van vijfentwintig leden en daarmee draagvlak. Zij zijn het aanspreekpunt voor de leden, niet het bestuur. Alle leden kiezen uit de maximaal vijfentwintig kernleden een bestuur. De structuur van de EGCN dient onder andere als het borgingsmechanisme van de continuïteit van besturen.
Daar waar rasverenigingen zorgdragen voor verdieping van de kennis stelt de EGCN zich nadrukkelijk tot doel om bij te dragen aan de verbreding van de kennis. Immers problematiek binnen het ene ras kan tot tevredenheid zijn opgelost terwijl het andere- naarstig op zoek is naar een dergelijk antwoord.
Zoals alles dat nieuw is en anders, bestaat er ook kritiek op de nieuwe entiteit. Maar laten we het eens proberen en zien of een dergelijke club bijdraagt aan een zich steeds innoverende Nederlandse georganiseerde kynologie. Lid worden kan en mag, maar hoeft niet. Immers de tijd van de hegemonie van slechts een rasvereniging per ras is allang voorbij. Nu is er dus een club die de belangen gaat behartigen van vijfentwintig rassen. Het kan verkeren!
Overgenomen uit de HondenWereld,
columm Zwart op Wit, Oktober 2014
Tekst Anne-Greet van der Wal
